Citrus  Salts 

By chance in 2007 during my summer vacation I met the area of ​​the Kitros salt pans in the prefecture of Pieria. During the summer, many tourists and locals indulge in mud baths and salt baths that are rumored to have many healing properties. Excessive buoyancy, low salt water levels and muddy bottoms make bathers permanently dependent on makeshift supports that pop up everywhere. The minimalist landscape of the area, with the intense geometric divisions of the space and its strange beings wandering silently between the earth, the water and the sun, create in the visitor the feeling of another planet. The spreading of black mud on the human body leads to its absolute transformation, freeing it from its beauty or ugliness, emphasizing only the entity without identity. The wait for drying and the abundant dazzling vertical sunlight impose an alteration of the sense of space and time leading the bathers to an extraterrestrial silence. A place that is completely stimulating for the photographic eye, that, no matter how much one tries to avoid the formalistic treatment of the subject, it is imposed on you in a natural and effortless way as its only proposal of approach.

                                                                                                                                    Vrettakos Alexandros

Αλυκές του Κίτρους

Τυχαία το 2007 στις καλοκαιρινές μου διακοπές γνώρισα την περιοχή των αλυκών Κίτρους στο νομό Πιερίας. Κατά τη  διάρκεια του καλοκαιριού πολλοί τουρίστες και κάτοικοι της γύρω περιοχής επιδίδονται σε λασπόλουτρα και αλατόλουτρα   που φημολογείται ότι έχουν πολλές ιαματικές ιδιότητες. Η υπερβολική άνωση, η χαμηλή στάθμη του  αλμυρού νερού και ο λασπώδης πυθμένας  αναγκάζουν τους λουόμενους να είναι μονίμως εξαρτημένοι από πρόχειρα στηρίγματα που ξεπροβάλουν παντού.
Το μινιμαλιστικό  τοπίο της περιοχής, με τους έντονους γεωμετρικούς διαχωρισμούς του χώρου και τα παράξενα όντα του να περιφέρονται σιωπηλά ανάμεσα  στην γη,  το νερό και τον ήλιο δημιουργούν στον επισκέπτη την αίσθηση  ενός άλλου πλανήτη.  Το άπλωμα  της μαύρης λάσπης πάνω στο ανθρώπινο κορμί οδηγεί στη απόλυτη μεταμόρφωση του, απελευθερώνοντας το  από την ομορφιά ή την ασχήμια του, τονίζοντας μόνο την οντότητα χωρίς ταυτότητα. Η αναμονή του στεγνώματος και το άπλετο εκτυφλωτικό ηλιακό κάθετο φως  επιβάλουν  μια αλλοίωση της αίσθησης  του  χώρου και του χρόνου οδηγώντας  τους λουόμενους σε μια εξωκοσμική σιωπή.  Ένας τόπος απόλυτα διεγερτικός  για το φωτογραφικό μάτι, που, όσο και να προσπαθήσει κανείς να αποφύγει την φορμαλιστική αντιμετώπιση του θέματος, αυτή σου επιβάλλεται  με ένα φυσικό και αβίαστο τρόπο σαν τη  μοναδική πρόταση προσέγγισής του.

                                                                                                                                           Βρεττάκος Αλέξανδρος