“The myths of rocks” - Mithovrahies 

Sometimes life can be just accidental. As a matter of fact that’s how I started my portfolio concerning shapes of rocks. Spending hours in front of my computer screen, I found out, with the help of symmetry, that some photographs could hide strange mythological shapes. It was that particular moment when I felt both an instantaneous fear but at the same time an interest to go on by photographing rocks around my city of Kozani. Through this photographical trip I had the chance to come across areas with special interest, areas which were magical.
I was able to see huge rocks being located in totally unnatural spots, abandoned quarries like wounds of mountains that were never healed, broken stones being returned to their natural environment and then treated by the rain as a mother who cares about her children, and hidden lakes in ravines or hills that can’t be easily seen.
All these shapes which occur through symmetry can be totally harmonized with the Greek mythology concerning Titanes, Giants, Cyclops and Ekatochires. “No matter how hard earth was begging sky to let her children free, his answer was that he didn’t want any monsterous children, Even if she would gave birth to more children, they would have the same fate…he would throw them to Tartara!”
When I started looking at these rocks I found out how vulnerable and small I am towards them, as a human being, history and material. There are times feeling that these rocks have offered me those spectacular shapes as a reward to the time I offered them.                           

Πώς προέκυψαν οι «Μυθοβραχίες»

Μερικά πράγματα στη ζωή μας προκύπτουν τυχαία. Καθώς επεξεργαζόμουν κάποιες φωτογραφίες βράχων στον υπολογιστή μου, ανακάλυψα ότι, διπλασιάζοντάς τις συμμετρικά με την τεχνική του καθρεπτισμού, παρουσιάζονταν παράξενες μορφές σε κάποιες από αυτές. Αυτό μου προκάλεσε έναν στιγμιαίο φόβο, αλλά και το ενδιαφέρον να ερευνήσω πιο σοβαρά το φαινόμενο, με αποτέλεσμα εδώ και ένα χρόνο να αναζητώ και να φωτογραφίζω βράχια γύρω από την Κοζάνη. Σ’ αυτές τις φωτογραφικές μου περιπλανήσεις, βρέθηκα σε σημεία της περιοχής πολύ ιδιαίτερα Εντόπισα παράξενους τεράστιους  βράχους σε σημεία που δεν μου φαινόταν εντελώς φυσική η παρουσία τους, εγκαταλελειμμένα λατομεία με σπασμένες κοτρόνες που κάποιος σαν να επέστρεψε στο φυσικό τους περιβάλλον, μυστικές λίμνες σε χαράδρες και βράχους που ήταν αδύνατο να υποψιαστεί κανείς την ύπαρξή τους καθώς ξεπρόβαλλαν από το πουθενά.
Οι μορφές και τα όντα που προκύπτουν από τον συμμετρικό διπλασιασμό της εικόνας τους εναρμονίζονται απολύτως με την ελληνική μυθολογία περί Τιτάνων, Γιγάντων, Κυκλώπων και Εκατόγχειρων. «Η Γη όσο και αν παρακαλούσε τον Ουρανό να αφήσει τα παιδιά της, αυτός της απαντούσε ότι "δεν ήθελε παιδιά τέρατα"! Και άλλα παιδιά να γεννούσε, σκεφτόταν, την ίδια τύχη θα είχαν κι αυτά... θα τα πετούσε στα Τάρταρα !»
Η ενασχόλησή μου με τους βράχους με έκανε να καταλάβω το πόσο ευάλωτος και μικρός είμαι απέναντι τους, σαν άνθρωπος, σαν ιστορία, σαν ύλη. Κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι σε ανταπόδοση του χρόνου που τους αφιέρωσα αποφάσισαν να μου δωρίσουν αυτές τις ενδιαφέρουσες εικόνες που κρύβουν μέσα τους!    

---